Uzun zamandır yazmıyordum..

        Çocukluğuma dair hatırladığım şeylerden biri babaannemin (nur içinde yatsın) çorap örmesi.. Sürekli çorap örerdi. Bir gün, hiç unutmuyorum babaanneme büyük bir heyecanla '' ben de çorap örmek istiyorum '' dedim. Oturduğu yerden kalktı ve bana odasından bir poşet dolusu ip getirdi. İpler birbirine dolanmıştı. Tabiri caizse arapsaçı gibiydi. '' Bunları ayır birbirinden sonra sana çorap örmeyi öğreteceğim'' dedi. Hiç pes etmeden hepsini ayırdım ve ilk çorabımı ördüm. Rengarenk bir çift çorap örmüştüm. Aslında o an babaannem bana sabretmeyi öğretmişti. Çünkü çorap örmek büyük sabır ve özveri gerektiriyordu. 

       Şimdi babaannemin yolunda yürüyorum onun gibi hayatım boyunca çorap örmeyi, sevdiklerimin ayaklarını ve kalplerini ısıtmayı istiyorum..